Een klein gebaar kan het verschil maken

Columns door ervaringsdeskundigen in de rubriek Blindganger
Kim van Iersel, Wim Pierik & Frank Ter Beek schrijven beurtelings een column in het kwartaalblad De Stem van Grave over hun uiteenlopende ervaringen in het dagelijks leven. 

Column Kim van Iersel

Een klein gebaar kan het verschil maken

In mijn werk voor Toegankelijk Tilburg richt ik me op toegankelijkheid in de breedste zin van het woord. Mensen denken vaak direct aan fysieke aspecten bij dit begrip, zoals de mogelijkheid om een gebouw binnen te gaan of de breedte van een trottoir, waarbij de aandacht vaak uitgaat naar mensen die rolstoelafhankelijk zijn. Digitale toegankelijkheid is echter een ander belangrijk facet.  Vooral blinde en slechtziende mensen lopen regelmatig tegen problemen aan bij het navigeren op websites en in apps. Soms contacteer ik webmasters wanneer ik vastloop op een pagina; dit levert echter uiteenlopende resultaten op. Helaas heeft het niet altijd prioriteit dat een site of app gebruiksvriendelijk is voor alle doelgroepen.

Menukaarten in braille zijn een ander voorbeeld van toegankelijkheid. Ik vind het een waardevolle aanvulling als ze beschikbaar zijn. Onlangs benaderde een restauranthouder me met de vraag of er alternatieven zijn, zoals een tablet met spraakfunctie. Soms liggen de oplossingen dichterbij dan men denkt. Het is inspirerend als mensen zelf meedenken over mogelijkheden.

Daarnaast speelt sociale toegankelijkheid een grote rol. Het gevoel dat je ergens welkom bent kan soms voortkomen uit kleine gebaren. Bijvoorbeeld als iemand bereid is voor te lezen wat er op de menukaart staat of als er voor de geleidehond een bakje water wordt gehaald. Ik herinner me dat ik vaak langs een Italiaans restaurant liep en op een dag besloot te gaan eten, zonder mijn hond. De eigenaar, die me soms zag langs lopen, zei dat ik de volgende keer mijn hond gerust mee kon nemen. Een positief signaal tegenover de weigeringen van geleidehonden die niet zeldzaam zijn.

En wat te denken van braille op verpakkingen? Ook dit is nog meer uitzondering dan regel, ondanks dat het steeds vaker voorkomt op medicijnverpakkingen. Helaas zie je niet zelden dat er een sticker over braille heen geplakt wordt. Toen ik dit laatst bij de apotheek meldde, gaven ze aan dat ze dit niet zelf deden, maar dat ze het door zouden geven bij mijn volgende bestelling. Ik merkte op dat dit nooit zou moeten gebeuren, omdat je nooit uit iemands naam kunt afleiden of iemand afhankelijk is van braille. Voor hen die hier wel gebruik van maken, is het van groot belang, anders zijn ze aangewezen op een app om de tekst op de verpakking te scannen.

Wat ik overigens bijzonder leuk en attent vind zijn de kaartjes met brailletekst die ik soms ontvang, bijvoorbeeld met kerst of voor mijn verjaardag. Zo’n tekst maakt het kaartje meteen persoonlijker. De origineelste is zonder twijfel de geboortekaart van kleinzoon Ted, die ook in braille was! Deze kleine en grote gebaren kunnen de wereld een stuk prettiger en mooier maken voor iedereen.

Uit de Stem van Grave jaargang 74, nummer 4

Eerdere columns

:

Omgangsvormen
Verrassende ontmoeting
de (on)mogelijkheden van het internet
Vrije tijd en toegankelijkheid
Een inkijkje in gastlessen

KSBS

De Katholieke Stichting voor Blinden en Slechtzienden (KSBS) werft sinds 1887 fondsen om blinde en slechtziende mensen betere kansen te bieden in het leven.
Bent u geïnteresseerd in oogziekten en wat daar aan te doen is? Hoe blinde en slechtziende mensen leren leven met hun beperking? Hoe het is voor ouders om een kind te krijgen met een oogprobleem? Hoe blinde kinderen spelen met leeftijdgenootjes? Of het mogelijk is dat slechtziende mensen hun rijbewijs halen? En bent u benieuwd welke projecten de KSBS zoal ondersteunt inNederland en andere landen?
U leest het in de Stem van Grave, ons kwartaalblad