HELEN KELLER:
“Swedenborgs boodschap heeft kleur en werkelijkheid en eenheid gegeven aan mijn gedachten over het leven na dit leven; het heeft mijn opvattingen over liefde, waarheid en nuttigheid verheven; het is mijn sterkste aansporing geweest om mijn beperkingen te boven te komen.”
De wereldberoemde doofstomme en blinde Helen Keller geeft in dit boek een boeiend inzicht in de krachten en inzichten die leidden tot haar unieke overwinning op haar lichamelijke gebreken. Zij is van mening dat wat voor haar van onschatbare waarde was, ook andere zoekers naar de zin en de bron van het Leven zou kunnen helpen. In dit boek wordt een wereld van liefde, licht en kleur beschreven door een vrouw die in stille duisternis leefde. Waar vond zij de kracht en de moed om uit deze stille en duistere wereld te breken en het licht te ontdekken? Welk innerlijk geloof hielp haar de grenzen van het fysieke lichaam te overstijgen?
Licht in mijn duisternis
In Licht in mijn Duisternis beschrijft deze dynamische vrouw de spirituele odyssee die haar tot geloof bracht, niet gehinderd door eng sectarisme. Het is de krachtige nalatenschap van een van de grote persoonlijkheden van deze eeuw.
Werken van Swedenborg
Voor Helen Keller waren de werken van Swedenborg een heel belangrijke inspiratiebron, zoals duidelijk mag blijken uit de volgende tekst die zij in 1960 schreef als eerbetoon aan Swedenborg.
Uitnodiging tot het lezen van Swedenborgs: Hemel en Hel.
Ik maakte voor het eerst kennis met Swedenborgs Hemel en Hel door een goede vriend, John Hitz, toen ik nog een tiener was. Toen ik in Hemel en Hel begon te lezen, was ik mij net zo onbewust van de vreugde die in mijn leven zou komen als toen ik op de verandatrap op mijn leraar stond te wachten. Slechts door de nieuwsgierigheid van een jong meisje dat van lezen hield gedreven, opende ik dat grote Braille boek. En, zie, mijn vingers kwamen toevallig bij een alinea in de inleiding over een blinde vrouw wiens duisternis verlicht werd door de prachtige waarheid in Swedenborgs geschriften. Ze geloofde dat het haar geest een licht verschafte dat haar meer dan compenseerde voor het verlies van haar aardse gezichtsvermogen. Ze had er nooit aan getwijfeld dat er een geestelijk lichaam in het stoffelijke lichaam zat met volmaakte zintuigen. En dat na enkele duistere jaren de ogen in haar ogen open zouden gaan voor een wereld die oneindig mooier, volmaakter en bevredigender zou zijn dan deze wereld.
Liefde en wijsheid
Mijn hart sprong op van vreugde. Hier was een geloof dat de nadruk legde op datgene wat ik zo intens had gevoeld. De gescheidenheid tussen lichaam en ziel, tussen een rijk dat ik als een geheel kon zien en de chaos van fragmentarische dingen en irrationele toevallige omstandigheden die mijn beperkte fysieke zintuigen op elke hoek tegenkwamen. Ik liet mijzelf gaan, zoals een gezond en gelukkig jong mens dat doet, en trachtte de gewichtige gedachten van de Zweedse wijze uit te pluizen. Op de een of andere manier voelde ik de gedaante van Hem die ik als de Ene liefhad. En ik wilde meer begrijpen. De woorden Liefde en Wijsheid leken mijn vingers van alinea tot alinea te liefkozen. Deze twee woorden maakten nieuwe krachten in mij los. Krachten om mijn tamelijk trage aard te stimuleren en mij vooruit te duwen. Terwijl ik de betekenis van wat ik las begreep, leek mijn ziel open te gaan en aan vertrouwen te winnen temidden van de moeilijkheden die mij omringden.
De beschrijvingen van die andere wereld droegen mij ver, ver over onmetelijke gebieden die zich in bovenmenselijke schoonheid en eigenaardigheid baadden. Waar de gewaden van engelen flitsen. Waar de levens der groten en scheppende geesten luister werpen op de donkerste omstandigheden. Waar gebeurtenissen en machtige gevechten eindeloos voorbijtrekken. Waar de nacht door de glimlach van God tot eeuwige dag wordt verlicht.
Onsterfelijkheid
Ik gloeide van binnen en van buiten terwijl ik in die zielesfeer verkeerde en mannen en vrouwen met een edeler gedaante in een vorstelijke processie voorbij zag trekken. Voor de eerste keer werd het begrip onsterfelijkheid begrijpelijk voor mij. De aarde kreeg nieuwe lijnen van lieflijkheid en betekenis. Ik was blij te ontdekken dat de Stad Gods geen domme aangelegenheid van glazen straten en saffieren muren was. Maar een systematische schatkamer van wijze, behulpzame gedachten en edele invloeden. Langzamerhand kwam ik te weten dat ik de Bijbel, die me verbijsterd had, als instrument kon gebruiken. Een instrument om de kostbare waarheid op te graven. Net zoals ik mijn belemmerd en gebrekkig lichaam kon gebruiken voor de hoge opdrachten van mijn geest.
Hemel
De hemel, zoals Swedenborg haar schildert, is niet alleen maar een verzameling stralende ideeën, maar een praktische, leefbare wereld. Men dient nooit te vergeten dat de dood niet het einde van het leven is. Het is slechts een van haar belangrijkste ervaringen. In de grote stilte van mijn gedachten wonen al diegenen die ik op aarde heb liefgehad, ver of nabij, levend of dood, en hebben hun eigen individualiteit, hun eigen lieve manieren en bekoring. Op ieder moment kan ik ze rond mij verzamelen om mijn eenzaamheid op te vrolijken. Het zou mijn hart breken als enig obstakel hen zou verhinderen om naar mij toe te komen. Maar ik weet dat er twee werelden zijn, een die we met passer en liniaal kunnen meten, en een die we met ons hart en onze intuïtie kunnen voelen.
Toekomstig leven
Swedenborg maakt het toekomstige leven niet alleen denkbaar, maar wenselijk. Zijn boodschap aan de levenden die met de macht der dood worden geconfronteerd, en het haar vergezellende afscheid en verdriet, strijkt over het hart van het leven der mensheid met de zoete adem van Gods Aanwezigheid. We kunnen de dood nu tegemoet treden zoals de Natuur dat doet, in een overwinningsroes, met opgewekte stap naar het graf lopend, en onze pienterste gedachten en stralende voorgevoelens meedragend.
Het licht
Terwijl ik door het duister loop, en moeilijkheden op mijn pad vind, ben ik mij bewust van murmelende stemmen die mij vanuit het geestelijke rijk aanmoedigen. Ik voel een heilige passie die vanuit de bronnen der Oneindigheid vloeit. Ik word aangegrepen door muziek die de maat slaat met de polsslag van God. Door onzichtbare koorden verbonden met zonnen en planeten, voel ik de vlam der eeuwigheid in mijn ziel. Hier, temidden van de alledaagse lucht, voel ik de toestroming van hemelse regen. Ik ben mij bewust van de pracht die alle aardse dingen met alle hemelse dingen verbindt. Opgesloten in stilte en duisternis, bezit ik het licht dat mij een duizendvoudig gezichtsvermogen zal brengen wanneer de dood mij heeft bevrijd.
Helen Keller
Licht in mijn duisternis
Uitgeverij: DE STER, Tilburg 1998
ISBN 9065561064; 150 blz.
Inleidende tekst overgenomen uit de Nederlandse uitgave van Licht in mijn Duisternis
Elektronische uitgave: Swedenborgiana NL 1998.
Lees ook Anne Sullivan en Helen Keller