Hoop, tekst van Hazrat Inayat Khan
Hoop is een eigenschap die nu eens afhankelijk en dan weer onafhankelijk van haar object is. Deze twee verschillende aspecten van de hoop brengen twee verschillende karakters teweeg: het optimistische en het pessimistische. Wanneer het afhankelijke karakter zich ontwikkelt, maakt het de mens tot een pessimist en wanneer de hoop op zichzelf staat zonder afhankelijkheid, ontwikkelt zich optimisme. De optimist kan in vergelijking met de pessimist blind lijken en ongetwijfeld is hij dat bij tijden ook. Maar zoals blinde mensen het vermogen ontwikkelen om zonder te zien dingen te doen waartoe ziende mensen niet in staat zijn, kan de optimist ongetwijfeld dingen volbrengen zonder het hoe of waarom te weten.
Hoop en zekerheid
Hoop kan niet zekerheid worden genoemd maar is een gevoel dat bijna uit eigen kracht zekerheid kan brengen. Hoop die afhankelijk is van de rede, is zwak en hoe afhankelijker hij is, des te zwakker. Zonder twijfel is de hoop samen met de rede sterk, misschien sterker dan de hoop alleen; maar naarmate de rede de hoop ondersteunt, wordt de hoop afhankelijk van de rede en omdat in vele gevallen in het leven de rede het object van de hoop niet kan bereiken, neemt de hoop af.
Kern van het leven
In feite is hoop meer dan een vermogen of een eigenschap, hoop kan de kern van het leven worden genoemd. Wijzen en dwazen, rijken en armen leven allen met een of andere hoop. Hoop kan het leven verlengen en gebrek aan hoop kan het bekorten. De vreugde die je van hoop krijgt, is groter dan de vreugde die van het bezit van het verhoopte object komt. Daarom is er een gezegde in het Sanskriet dat Brahma bij de schepping honing uit alle bloemen nam en dat deze honing hoop was. De uitleg hiervan is dat uit alles wat mooi is, en vreugde en geluk geeft, de essentie wordt genomen en dat die essentie de hoop is.
Geduld
Hoop wordt door de rede versterkt maar is gebaseerd op geduld want het is mogelijk dat een mens ondanks alle verstandelijke overwegingen de hoop volledig kan opgeven als geduld ontbreekt. Het zou niet overdreven zijn als ik de dichterlijke uitdrukking gebruikte dat de rotsen en bomen in de woestijnen en bossen staan te rusten in hoop want in de ogen van de mysticus laat ieder verschijnsel in het leven zien dat het hoopvol staat te wachten. Dit kan beter gezien worden in het leven van de mens omdat ieder persoon van dag tot dag en van uur tot uur schijnt te wachten op de komst van iets waar hij op hoopt. Hoop verliezen is erger dan het leven te verliezen en al staat niemand de mens bij, het deert hem niet als de hoop maar aan zijn zijde staat.
Hoop kun je de kern van het leven noemen.
Uit De Gatha’s, Katwijk aan Zee, Panta Rhei, 1998, p.58-59
Youtube