Marion Spronk – Glimlach,

Glimlach

Vandaag geef ik mijzelf een glimlach
ik ontvang haar
door de knipoog
van een ander
ik zie haar
in de zon-bestraalde bloemen Zonnebloem in de zon
in het veld,
de wuivende takken
van de bomen
op mijn pad
ik hoor haar
in het zingen
van de vogels, Vogel vliegt
een kinderlied
dat overwaait
van een schoolplein.
ik ben gelukkig
door de eenvoud
van het leven

Auteur: Marion Spronk

De kortste afstand tussen twee mensen is de glimlach.
glimlach

Glimlachen is zoiets simpels maar toch zo krachtig. Zelfs als je er eigenlijk geen behoefte aan hebt, kan het je stemming veranderen – of zelfs die van een ander.
Lees ook Marion Spronk met Wat, waar, waarom?

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Gedichten