Gedicht over braille

Gedicht over braille

Twee vingers voelen
Schuiven over het papier
Een diepe zucht
Een blik van ongeloof
Zonder herkenning
Schaduwen

Op en neer

Een bladzij vol
Punten en verder niets
In vormeloze rijen
Zonder regelmaat
Zijn dit letters
Moet ik dit lezen

Op en neer

Je verzet je
Je wilt niet
Maar je moet
Rusteloze vingers
Waarom doe ik dit
Voor het ongekende geluk
Je wilt lezen
Lezen met je vingers
Het geluk delen
Met hen die zien

Op en neer

Wim Noordhoek

Keerpunt

Beiden staan we op een keerpunt
aan het begin van een nieuw leven.
Wij verstaan elkaar niet meer lief
nouja, soms toch wel weer even.
Bevrijd van zwijgend worden bekeken
zal ik je ogen vast nog gaan missen.
Heb jij nog getwijfeld de laatste weken
gedacht: ‘Ik moet me vergissen.’

Weet je nog wij op het strandlaken
ik las een brailleboek voor aan jou.
Hoe anders de ruzies die we maakten
over boeken die ik meenemen wou.
De eerste korte braille brief
met een foutje hier en daar.
Lijst van eigendommen foutloos getypt
die ik in de computer bewaar.
Spijt het jou ook een beetje lief
dat bij elkaar blijven geen optie is?
We schrijven elkaar weer een brief
als alles wat bezonken is.
Onze verliefdheid van toen
vastgelegd met letters en punten
daarmee zullen we het moeten doen
zonder schrift zou zelfs dat niet kunnen.

Corrie Balemans

Het juryrapport over dit gedicht dat een prijsvraag won staat inmiddels niet meer online. Wel kunt u lezen over recentere prijsvragen op Alam Darsono.

Meer lezen over braille elders op mijn site.