Geblinddoekt door het leven
1993, het propedeusejaar van de opleiding aan de Hogeschool in Den Bosch.
een van de modules was drama. Iedereen wordt geblinddoekt. Wat gebeurt er daarna?
Tijdens een oefening moest iedereen een doek voor zijn ogen knopen. We kregen uitleg over ruimte en ons werd gevraagd hoe we dit omschrijven. Daarna liep iedereen geblinddoekt door het lokaal om een plek op te zoeken die hij als prettig ervoer.
Ik merkte al vlug dat sommigen er een beetje weerstand tegen hadden, zo van: dit wil ik helemaal niet! Zulke opmerkingen kan ik best begrijpen maar ik vind ze toch ook moeilijk en confronterend.
Ik liep samen met een meisje door het lokaal. Ik had al meteen de muur te pakken zodat ik die volgde. Onderweg kwamen we wat mensen en blokken tegen. Ik stelde haar voor om in het midden (voor zover je dat kunt weten als je niet ziet) te gaan zitten. Zij vond het goed. Ik deed dat omdat ik me daar ook werkelijk het prettigst voel. Je voelt de ruimte en als je bij een muur gaat zitten voel je de druk van de muur (een soort dreiging).
Wat ik jammer vond is dat sommigen de opdracht heel lacherig deden. Als zij hier serieus en geconcentreerd mee bezig waren geweest, konden zij vermoedelijk, net als ik, de ruimte wel waarnemen. Maar je moet er in ieder geval voor open staan. Zo is het heel typisch dat een jongen op een bepaalde plek wilde gaan staan omdat hij dacht dat dat er wel leuk uit zou zien. Hij had de opdracht niet helemaal, of helemaal niet begrepen. Want een plek die er leuk uitziet, is niet hetzelfde als een plek die je als prettig ervaart. Hij bleef dus toch te veel met het visuele bezig.
Toen we stopten, bleek dat bijna iedereen aan de rand, bij een muur of bij de pilaar, was gaan zitten. Dat vond ik heel opvallend. Tegelijkertijd had ik het een beetje verwacht. Mensen zoeken op die manier veiligheid en zekerheid. Letterlijk een houvast. Ik vond het ‘leuk’ de reacties van iedereen te horen. Kreten als: eng, onzeker, eenzaam. Dat is confronterend omdat het voor mij ook zo is geweest en nog wel eens is.
Toch vond ik het ontzettend leuk dat iedereen ermee in aanraking is gekomen, en het zelf een beetje heeft ervaren.
Spelletjes
Op internet vond ik een boeiend tekstje over geblinddoekt worden;
Doe je op je verjaardag ook wel eens spelletjes waarbij iemand geblinddoekt moet worden? Nou, met zo’n blinddoek om kunnen ze je van alles wijsmaken en met je uithalen wat ze willen. Je hebt er geen idee van wat er dan met je gebeurt, want je ziet niks! En de anderen maar lachen! Soms voelt het ook zo als je niet op een feestje bent.
Misschien heb je wel eens het gevoel dat je in het dagelijkse leven ook met een soort blinddoek om loopt omdat ze je van alles kunnen wijsmaken en je vaak domme dingen doet waar anderen je om uitlachen…
Weet jij wat er in de toekomst gaat gebeuren? Natuurlijk niet. Dat weet niemand! Wat dat betreft, lopen we eigenlijk ook allemaal met een blinddoek om. Er is geen mens die weet wat er het volgende moment kan gebeuren. Raar is dat. Daar staan we nooit zo bij stil. Maar ondertussen lopen we wel met z’n allen in het donker de toekomst in en hebben geen idee wat ons allemaal kan overkomen.
Eigenlijk lopen we allemaal met een blinddoek om
We zijn koningen en koninginnen in opleiding, wist je dat?
De mens loopt geblinddoekt door het heden.
Hij mag slechts vermoeden en raden wat hij eigenlijk ondergaat.
Pas later wordt hem de blinddoek afgenomen en,
terugblikkend op het verleden,
ontdekt hij wat hij heeft ondergaan en begrijpt de zin ervan.
Lees ook Blindheidsimulaties ineffectief