Zandkorrel

Zandkorrel

Onderstaand gedicht ontving ik eens via de mail en vind het bijzonder. Vandaar dat ik het hier plaats. Rest mij nog u te groeten en tot over een week… Morgen gaan Berry en ik een weekje de natuur van Hoenderloo in!

Dat de liefde ook de geur van een bloem is
een druppel van een blad
een vonk in het water
een straal aan de hemel
het raken van vingertoppen
een gefluisterd woord
een zandkorrel

voetstappen

voetstappen in het zand aan het strand
afgetekende schaduw aan dezelfde kant
die de looprichting signaleert
eentje loopt er verkeerd.

wandelaars genietend van de gezonde lucht
kijken naar een meeuwenvlucht
soms met schoenen soms op blote voeten
elk zijn manier om de wereld te begroeten.

de grofheid van de zandkorrel daar
slechts enkele meters van elkaar
heeft een andere grootte een andere structuur
omwille van de landschapsarchitectuur

de eerste lijkt een mannenstap
verpakt in een schoeisel voor de aftrap
van een sportevenement, beachvolley misschien
dat kan je in de zomer wel meermaals zien.

de tweede een jonge vrouwenvoet
waarvan de huid het zand begroet
soepel zwevend langs het strand
langs de kalme waterrand

de derde afdruk is van een kind
met schoeisel dat je in de winkeltjes vindt
lichtvoetig lopend langs de kant
dat zie je aan het opgeduwde zand.

drie individuen alleen op het strand
het kon een familie zijn spelend heel galant
de vrouw gaat naar haar liefde toe
de kleine loopt en is nooit moe.

of zijn het wandelaars alleen
en lopen ze kilometers aaneen
komt het kind schelpen zoeken
om te wisselen voor zijn lievelingsboeken?