Kindermobieltje

Kindermobieltje

Telecombedrijf KPN komt met een mobiele telefoon speciaal voor kinderen. Dit mobieltje heeft ingebouwd GPS, waardoor het voor ouders eenvoudiger is om hun kind te volgen via het (mobiele) internet. De doelgroep voor de telefoon is kinderen tussen de 5 en 10 jaar.

KPN volgt met het initiatief Scarlet, dat een week eerder ook al een ‘kleutermobieltje‘ op de markt bracht. Ook bij het toestel van KPN moet een aantal nummers vooraf worden ingesteld, zodat het kind niet onbeperkt naar ieder telefoonnummer kan bellen.

Het mobieltje werkt zowel met abonnement als met een prepaidkaart. Met dat laatste is het echter niet mogelijk om het kind te volgen via GPS.

Bron: Brabants dagblad

Ik weet niet hoor… Is dit nou echt nodig, is het een behoefte aan controle, een gevoel van veiligheid te krijgen? Of is het gewoon ‘handig’, kind dat altijd en overal bereik- en vindbaar is?

Zou jij een kindermobieltje kopen voor je zoon of dochter?

13 reacties

  4. Bij ons op school mogen de kinderen hun mobieltje niet eens aan hebben! (Eigenlijk al zot dat je zo’n regel moet instellen) Ik vind het eigenlijk belachelijk. Toen we zelf klein waren, zijn we toch ook groot geworden zonder al die onzin? Ik gin in groep 6 al alleen op de fiets naar school en paste op mijn zusje, had mijn moeder geen GSP voor nodig! als een kind bij ons niet op komt dagen, zonder opgaaf van reden, wordt er sowieso naar huis gebeld om te achterhalen waar het kind dan is. Maar tegenwoordig zijn ouders bang. Ze kunnen de kinderen moeilijk loslaten. Ik denk omdat ouders bang zijn geen grip meer te hebben op ‘de jeugd’. Zo had ik vandeweek ook zoiets. Een meisje uit mijn klas heeft een mobieltje. Ze komt nu alleen naar school, maar moet dan op school even een sms-je sturen of een belletje geven dat ze goed is aangekomen. Kan ik me dan nog iets bij voorstellen, maar ik zou het dan anders afspreken met de meester of juf. Hoe dan ook, ze was dat vandeweek een keer vergeten. Toen stond moeder om 9:00 uur ineens voor de klas om te kijken of het meisje wel was aangekomen. Dus het arme kind schoot helemaal in de stress en begon spontaan te huilen. Ik begreep eerst niet waar het om ging, maar later hoorde ik dat van moeder. Ze was verder helemaal niet boos of zo, maar kwam even ‘controleren’. Nou weet ik dat de maatschappij best hard achteruit gaat en dat het allemaal ook een stuk minder prettig wordt, maar ik denk dat we als volwassenen nu teveel angst aan de kinderen meegeven. En daarnaast: Kleuters en 5 tot 7 jarigen worden bij ons op school gewoon altijd gehaald en gebracht, dat vind ik ook niet meer dan normaal eigenlijk. Dan is zo’n ‘volgmobiel’ toch helemaal niet nodig???

    Beantwoorden

  5. Ach, er zal wel weer een markt voor zijn. Een samenleving die gebaseerd is op angst is onleefbaar. Kinderen grootbrengen met angst is per definitie fout. Want hoe leg je dat een kind uit dat hij altijd zijn mobieltje mee moet nemen, aan hebben staan? Omdat papa en mama bang zijn dat… Nee, lijkt me niet verstandig.

    Beantwoorden

  6. Al die electromagnetische straling lijkt mij bovendien ook niet zo gezond, maar daardoor is er vast weer een markt voor pillen en poeders van de medicijnindustrie…
    Toen ouders nog zo’n 5-10 kinderen kregen, was er minder aandacht voor ieder afzonderlijk kind, zij het dat de kinderen onderling ook op elkaar letten.
    Ik kom zelf uit een gezin van 3 kinderen. Wij fietsten al op jonge leeftijd naar school, vriendjes en vriendinnetjes. Een enkele keer werden we met een auto naar school gebracht, maar dat was in de jaren ’70 een zeldzaamheid. Ja, ik was 6 jaar toen ik al alleen naar school fietste. Daarbij speelt natuurlijk ook mee dat het toen niet gevaarlijk druk rondom school was met auto’s… De luchtkwaliteit is er door al de automobiliteit ook niet op verbeterd!

    Beantwoorden

  7. Ik heb er een voor-/tegen-discussie over gezien en de meningen zijn ongeveer 50/50.
    Naar mijn idee is een kleutermobieltje nergens voor nodig, maar wie het wél verstandig vindt om zo’n ding aan z’n kind of kleinkind (het schijnen vooral opa’s en oma’s te zijn die ze voor de kleinkinderen aanschaffen!) te geven, moet dat vooral doen.
    Tien jaar geleden zou ik er ook niet bij stilgestaan hebben mijn kinderen van een mobiele telefoon te voorzien, maar nu vind ik het onprettig als ze hem toevallig niet bij zich hebben. Ik druk ze nu op het hart dat het een functioneel apparaat is: ze moeten zorgen dat het werkt én dat ze hem bij zich dragen. Dat had ik eerder nooit van mezelf gedacht …
    Technische ontwikkelingen hou je niet tegen, moet ook niet. En ieder moet zelf maar bepalen wat hij daar al dan niet van op wil pikken.

    Beantwoorden

  8. Je kunt inderdaad zeggen Annabee … wie heeft er geen een. Mijn meiden hebben er allen een. Ideaal. Hoeft niet eens beltegoed op te staan. Ze zijn wel te bereiken als dat nodig is.

    Beantwoorden

  9. Ik snap wel op zich wat Annabee bedoelt, zo is het niet. Het gaat mij dan wel om dat kleutermobieltje. Maar je ziet tegenwoordig dat het een trend wordt. En dat wordt alleen maar erger. Net als nu die discussie over de verlengde schooldagen (voorschoolse opvang en naschoolse opvang) Vooral kinderen van ouders die beiden werken hebben mobieltjes. Dat is ook dat punt wat ik wilde maken. Kleuters zouden het niet nodig hebben, omdat je (als het goed is) altijd wel een ouder hebt die zo’n kleintje brengt en haalt. En dan hebben we het natuurlijk over kinderen van een jaar of 4 tot een jaar of 6. Maar je ziet ook steeds vaker dat er veel kinderen naar die naschoolse opvang gaan. Ouders hebben geen tijd om de kids te halen of te brengen en doen het dan maar via zo’n mobieltje. Anders spreken ze de kids bijna niet. Toch een soort controle lijkt mij en de drang om toch iets met de opvoeding te maken te hebben, terwijl de kids eigenlijk de hele dag door andere mensen worden opgevoed. Dat klinkt allemaal even heel zwart/wit, maar zo stel ik dat nu dan ook even. Want die verlengde schooldag komt eraan hoor, geloof mij maar! En dan zit ik ’s ochtrends al om 7:00 uur op school, omdat er al kinderen zijn die dan al worden afgegooid, omdat vader en moeder moeten werken. Ik verdien er geen cent meer voor, maar krijg dan wel werkdagen van ongeveer 10 uur per dag. En dan gaan die kinderen ’s middags ook nog naar de naschoolse opvang… Ik draaf een beetje door en raak mezelf nu even kwijt… Heb ik wel vaker last van! Hahaha! Maar goed, punt: Nee, laat die mobieltjes nou achterwege en vertrouw op de vakmensen die voor de klas staan en daar vier jaar een opleiding voor hebben gedaan en voor hebben betaald. Dat was niet voor niets! (En mobiele telefoonnummers van ouders zijn bij de administratie toch wel bekend!)

    Beantwoorden

  10. Patrick, je bent en was duidelijk, wat mij betreft. Een mobieltje kan handig zijn, en inderdaad, het raakt zo ingeburgerd dat je haast opvalt als je er geen hebt. Kinderen zijn daar vaak extra gevoelig voor. Maar voor heel jonge kinderen lijkt het me overbodig. Zeker als het doel is te volgen waar je kind is, gps, dan vind ik dat een verkeerd doel. Vroeger ja vroeger, tijden veranderen, maar toch, toen ik op de lagere school zat ging ik na school gewoon naar huis, te voet. En als ik naar een vriendinnetje ging belde ik vanaf haar huis even op. Waarom die kleintjes opzadelen met techniek waar ze later toch wel mee doodgegooid worden..?

    Beantwoorden

  11. Mijn zoontje Liam is nu bijna 7. Hij woont bij zijn moeder en komt eens in de 14 dagen een weekend hier. Hij krijgt van mij geen mobieltje met GPS. Dit zou hij ook niet gekregen hebben als ik nog daar woonde, hoor. Heb een uitzending gezien op BBC over straling enz. Brrrrr. Ik doe heel veel dingen samen met hem als hij hier is. Een kind (als je het al kwijtraakt) kan toch ook een ketting of armbandje om hebben met daarin zijn/haar naam. Maar je wordt eigenlijk gedwongen door de maatschappij en de hoge eisen die deze maatschappij toch stelt aan vooral kinderen. Het lijkt wel alsof ze geen kind meer mogen zijn, maar minivolwassenen. Hetzelfde is dat tv-programma ChinChen of zo. Liam mag daar van mij absoluut niet naar kijken. Daar wordt een omgangsvorm tentoon gespreid en woorden gebruikt die mij doen rillen, hoor. Gaan we veel liever een leuk spel doen of een hut bouwen….

    Beantwoorden

  12. Ik heb zelf een zoon van 13 met autisme en dan lijkt me zo een telefoon een uitkomst, ik kan hem volgen wanneer ik problemen voorzie en hij kan zo maar niet iedereen bellen.

    Beantwoorden

  13. Dat kan ik me indenken Marita. Wat voor het ene kind onnodig is (of voor de ouder) is voor het andere juist een uitkomst. Gelukkig staat het iedereen vrij zijn eigen keus te maken.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.