Kijk en luister naar het verhaal van een doorzetter

Kijk mee

Patricia is vanaf haar geboorte visueel gehandicapt. Ze ziet maar 2% van wat anderen waarnemen. Ze studeerde desondanks psychologie, maar vond geen baan. Zelfs inschrijven bij het arbeidsbureau bleek onmogelijk. Via een reïntegratietraject kwam ze uiteindelijk aan het werk bij Arcon belangenbehartigers.

Patricia’s verhaal is een verhaal van duizend maal doorzetten.

Luister en kijk hier naar het verhaal van Patricia Bron.
tv
Ze vertelt over haar handicap, haar opleiding en (de zoektocht naar) werk.

Nb. Bron van deze tekst is verwijderd.

20 reacties

  4. Nou, dan geef je je toch op bij het een of andere castingbureau? Nee, dat lijkt me niet de aangewezen plek. Misschien kun je zelf iets organiseren, iemand inschakelen die een videocamera heeft of zo?

    Beantwoorden

  5. Is het trouwens niet dat een hoofdrol gespeeld wordt? Enfin, ja, ik zou eens kunnen nagaan wie er zou kunnen filmen…
    Inmiddels heb ik begrepen dat Patricia te zien is met haar geleidehond en dat er trouwfoto’s te zien zijn. Ook heb ik begrepen dat niet zo te zien is hoe ze kan functioneren in een werksituatie, zodat het niet zo duidelijk is wat haar mogelijkheden zijn. Verbaal legt ze wel het een en ander uit, maar dat wordt kennelijk niet bevestigd door beelden. Dat veel blinden beschikken over een geleidehond is algemeen bekend en dat hoeft dus niet zo uitgebreid te zien te zijn.

    Beantwoorden

  6. Klopt, maar het is de programmamaker die bepaaltwat belangrijk is, denk ik. Het is maar net welke invalshoek je kiest. Toch vind ik het wel heel zinnig wat ze vertelt en die boodschap is voor mij, natuurlijk, belangrijker dan wat ze in beeld brengen!

    Beantwoorden

  7. Joeps Leendert en Kimpy
    Heel tof hoor en ik heb het net al verspreid. Ha, ik wist niet dat er niet te zien was dat ze echt aan het werk was/is. Ik vind haar verhaal ook erg boeiend en het geeft werkzoekende blinden en slechtzienden wat hoop, nl. dat je zelfs na jaren zoeken de hoop niet mag opgeven want dat er misschien wel ergens een leuke job voor je is weggelegd!
    Groetjes
    Kim

    Beantwoorden

  8. Het interessante is dat ik als blinde een andere indruk had van het filmpje dan degene die met de ogen kennis van het filmpje nam. Als ik zo’n filpje van mij laat maken, dan zou ik laten filmen hoe ik een brief die ik per papieren post krijg op de scanner leg, zodat meteen te zien is dat ik als blinde zelfstandig post kan lezen. Ook zou ik laten zien dat ik zelfstandig eten kan koken of iets van dien aard. Gewoon van die dingen die voor mij op zich wel vanzelfsprekend zijn, maar die illustreren dat ondanks (of misschien wel dankzij) de blindheid er heel wat mogelijkheden zijn. Ik kan mij inderdaad voorstellen dat degene die het filmpje regisseerde er ook wat mee voor ogen had. Nogal duidelijk zat in het filmpje dat Patricia wat geleerd had van de reïntegratie, wat leuk is voor de reïntegratiebedrijven, maar Patricia heeft uiteraard in haar leven veel meer geleerd. Maar goed, ik zal niet al te kritisch commentariëren, want ik wil duidelijk laten blijven dat ik het een prachtig middel vind, zo’n filmpje, om te presenteren.

    Beantwoorden

  9. Ik kan niet achterhalen waarom dat filmpje gemaakt is, met welk doel en voor wie, de doelgroep. Want daar zal veel van afhankelijk zijn als het gaat om de inhoud van het getoonde. Wat jij voor ogen hebt is een voorlichtingsfilmpje, meer algemeen, gericht op mogelijkheden.

    Beantwoorden

  10. Voor mijzelf denk ik dan aan een filmpje waarin ik mij presenteer aan eventuele opdracht- en werkgevers. Mijn verbale bijdrage zou dan ook ingaan op mijn handicap, mijn opleiding, mijn werkervaring e.d. En op mijn interesses. Ik zou daarbij beelden laten zien van mijn directe leefomgeving en van situaties die met mijn beroep te maken hebben. In wezen wordt het dan een voorlichtingsfilmpje, maar dan zonder bloempjes en bijtjes…

    Beantwoorden

  12. Voor iedereen zal de grens daarbij anders liggen. Bij mij mag men best zien hoe ik kook. Dat koken heeft weliswaar niet direct met mijn beroepsvaardigheden te maken, maar het illustreert wel dat ik meer ben dan een beroepskracht en ik vind persoonlijkheid heel belangrijk. Maar de nadruk mag liggen op beroepsvaardigheden.

    Beantwoorden

  13. Begrijp ik. Maar het kan ook zo zijn dat je, door te laten zien wat je kunt, bijv. koken, je post lezen, boodschappen doen of voor mijn part de ramen lappen, teveel de nadruk legt op je handicap. Ik bedoel, je laat daarmee wel zien waartoe je in staat bent, en dat je meer bent of kunt dan wat jij denkt dat zij vermoeden…? Maar dat doet een ziende ook niet. Dus indirect vestig je erg de aandacht op je handicap, wat jij als blinde man kunt. Jouw persoonlijkheid zal daarin niet tot uitdrukking komen. Belangrijker voor een werkgever zal zijn wat jij te bieden hebt, welke inbreng jij zult hebben binnen zijn team, jouw houding enz. Zomaar wat gedachten hoor. Kijk, een werkgever wil helemaal niet weten hoe jij je aardappels schilt, en dat jij het leuk vindt om te chatten of een boek te lezen. Maar goed, dat is mijn veronderstelling. Misschien is de praktijk wel anders.

    Beantwoorden

  14. Ik ben het met je eens dat werkgevers nogal geneigd zijn je als beroepskracht te zien. Met name bij beroepen waarbij de persoonlijkheid minder relevant is, doet er de persoon ook niet zo toe. Maar bij beroepen die gebaseerd zijn op agogie is persoonlijkheid volgens mij essentieel. Door te laten zien dat ik kan koken, wordt ook duidelijk dat ik voor collega’s koffie kan zetten, denk ik.

    Beantwoorden

  15. Twijfel de twijfel.
    Ik denk wel dat het van belang is, of kan zijn, voor een werkgever hoe jij met je handicap omgaat. En dan met betrekking tot je werk, dus bijv. of je met je pc kunt werken, gebruik kunt maken van hun systemen en zo. Maar ook hoe je omgaat met mensen, of je je afhankelijk opstelt of zelf initiatief neemt. Dat soort zaken. En die zgn. softe sector waar wij in willen werken is lang zo soft niet meer als voorheen. Nee, ik heb toch zo mijn bedenkingen. Maar enfin, misschien is het de moeite waard de proef op de som te nemen!

    Beantwoorden

  16. Er zou eens onderzoek verricht moeten worden naar het effect van het 5-gesprekkenmodel. Gemeenten vinden het prachtig als de directeur van een hulpverleningsinstantie komt vertellen dat ze een methode hebben bedacht om in 5 gesprekken mensen te helpen. Dat scheelt immers een berg subsidie, althans als je even niet let op het salaris van die directeur… Je zou maar met een probleem zitten dat niet meer in het 5-gesprekkenmodel past…

    Ik geloof niet in die produktietechnieken als het om agogische hulpverlening gaat. Ik geloof in persoonlijke erkenning, in persoonlijke aandacht etc. Mij dunkt dat er voor de mensen wier probleem niet meer in het produktiesysteem past toch ook nog iemand dient te zijn die hhen hulp kan verlenen, toch?

    Beantwoorden

  17. Het is mij niet bekend dat dat niet (meer) het geval zou zijn. Zelf heb ik bij het IMW nooit met dat model gewerkt, heb er ook zelden wat over gehoord.

    Beantwoorden

  18. Ken jij TGH (taakgerichte hulpverlening)? Die methode is gebaseerd op iets wat uit de psychotherapie is komen overwaaien: de sociale leertherapie. Ook bij TGH wordt met een afgebakend aantal stappen gewerkt en het gaat uit van lineair, doelgericht denken. In de eerste fase wordt dan al van de cliënt verwacht dat hij een doel heeft en eveneens dat hij inzicht heeft in zijn probleem. Veel mensen die ik ontmoet, in het wild en anderszins, verkeren in een dynamische situatie, waardoor bij aanvang geen doel of probleem vast te stellen valt. Ik kan dat dan om wille van mijn verantwoording wel doen, maar dat is dan voor mij ten opzichte van mijn broodheer, maar volgens mij komt de cliënt niet voor mij doch voor zijn eigen problematiek. Nou, en ik wil uitdragen dat ik geen dienaar ben van de broodheer, maar een medemens met deskundigheid. Van een opdracht- of werkgever verwacht ik faciliteiten die mijn werk mogelijk maken en ik wil met collega’s samen kunnen werken. Het voorlichtingsfilmpje is dan ook minstens zo zeer bedoeld voor hulpzoekers, want voor hen wil ik mij vooral inzetten.

    Beantwoorden

  19. Even over het eerste punt. Ja, ik ken tgh. Werkte er zelf niet of nauwelijks mee, hooguit gebruikte ik er onderdelen van. Ik zou zeggen dat je je methodiek aanpast aan de cliënt, zijn hulpvraag en problematiek en persoonlijkheid. En natuurlijk speelt jouw persoonlijke voorkeur ook een rol, want je kunt nu eenmaal niet jezelf uitschakelen..!

    Beantwoorden

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.