Ik lees… Roodkapje

Ik lees…

Ook bij haar was het dus een doodgewone dag, een zoals alle andere, alleen besef je pas hoe geweldig het alledaagse is als je rust wordt verstoord.

Ik ben net begonnen in:

“Mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder Roodkapje voor” van Renate Dorrestein. Het is het derde boek dat ik van haar lees, ben benieuwd..

In de hal zat de receptioniste te gniffelen boven Het dagboek van Bridget Jones. Hoe benijdenswaardig om geen andere zorgen te hebben dan je gewicht, je alcoholconsumptie, je pogingen om te stoppen met roken en het veroveren van Mark Darcy. Mijn knelpuntenlijstje zag er heel anders uit. Ik was meer een Bridget-Jones-voor-gevorderden. Lang zo grappig niet.

Heleen en haar man Peter kweken winterbloeiende planten. Ze houden van hun werk, van elkaar en van hun twee kinderen. Maar als Heleen bijna vijftig is, beginnen niet alleen haar hormonen haar parten te spelen. Haar zoon maakt een fietstocht door Australië, angstig ver weg, en haar huwelijk vertoont achterstallig onderhoud. Als dan ook nog haar moeder, met wie zij een moeizame relatie heeft, een herseninfarct krijgt, wordt Heleens leven steeds grotesker. Er passeert geen dag meer zonder de terreur van de zorgen om de tachtigjarige. Eén ding staat voor Heleen als een paal boven water: haar in huis nemen wil ze niet. Maar hoe legt ze dat uit aan anderen?

Mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder Roodkapje voor is een (volgens de site) even aangrijpend als hilarisch verhaal over ouder worden, maar vooral ook over de verhouding tussen een moeder en dochter tussen wie iets onbespreekbaars in staat, iets wat nu op scherp wordt gesteld.

Boekfragment
Ook kun je op haar site een geluidsfragment beluisteren.