Touching the rock

Touching the rock

‘Hoe is het om blind te worden?’ is iets dat veel mensen zich ooit in hun leven af  hebben gevraagd. John Hull geeft met het dagboek Touching the rock, waarin hij zijn gevoelens en overpeinzingen uit de eerste periode dat hij blind was beschrijft, een kijkje achter de schermen. Hij spreekt over de veranderende band met zijn familie, zijn gevoel van afhankelijkheid en zijn vernieuwde waarnemingsvermogen.

Dit boek heb ik gelezen toen ik zelf net blind was geworden. Nu jaren later herlas ik het. Ik merk dat ik er nu meer in herken terwijl het boek me destijds een goed gevoel gaf, maar misschien dat ik er toen nog niet zoveel mee kon. Het was allemaal nog te vers om er iets zinnigs over te kunnen zeggen, mijn ervaringen kon ik nog niet goed benoemen.

Wij verwaarlozen onze andere zintuigen? Misschien.  Wanneer ben je je nou bewust van je tastzin? Doorgaans spreekt men over wat men heeft gezien, slechts zelden over wat men, letterlijk, heeft gevoeld, of geproefd. Dat komt ook terug in taalgebruik als: ja kijk, ik zie het niet zo, in mijn ogen…. In touching the rock wordt je aandacht naar de andere zintuigen getrokken.

Hull schrijft ergens dat hij zou willen dat het binnen ging regenen, omdat hij dan zijn kamer zou kunnen ”zien”. Elk voorwerp maakt een ander geluid als er waterdruppels op vallen – op die manier zou hij een geluidsafdruk van de ruimte krijgen. Fascinerend zoals hij dat weet te omschrijven, maar ik kan me er persoonlijk niet in vinden. Een geluidsafdruk zegt me niet veel terwijl ik wel een visueel beeld heb gecreëerd van de inrichting van mijn huis. Misschien toch een onbewuste voorkeur voor het visuele, al zie ik dan niet meer, terwijl die bij de auteur is verschoven naar het auditieve?

“Stemmen van andere mensen komen uit het niets… Het wegvallen van het gezicht is slechts het meest pregnante voorbeeld van het dematerialiseren van het gehele lichaam . Van mensen blijft alleen geluid over. Dit leidt tot iets anders. Omdat er geen overgangsgebied bestaat tussen de ongrijpbare stemgeluiden en de rechtstreekse lichamelijke aanraking, kan lichamelijk contact grote schrik opwekken. Een handdruk of een omhelzing kan je als een schok overvallen omdat het andere lichaam vanuit het niets plotseling werkelijkheid wordt.”

(John Hull, Touching the rock , p.42)

De dagen worden wel kouder, maar niet korter
Oorspronkelijke titel: Touching the Rock
John M. Hull