Doe het toch maar, Kent Keith

Mensen zijn vaak onredelijk,
onlogisch en egoïstisch
vergeef ze toch maar.

Als je vriendelijk bent,
kunnen mensen je beschuldigen van egoïstische bijbedoelingen
Wees toch maar vriendelijk

Als je succesvol bent,
zul je soms valse vrienden krijgen, en echte vijanden
wees toch maar succesvol

Als je eerlijk en oprecht bent
zullen er mensen zijn die je bedriegen
blijf toch maar eerlijk

Wat je jaren heeft gekost om op te bouwen
kan iemand anders van de een op de andere dag vernietigen
blijf toch maar bouwen.

Als je sereniteit en geluk vindt
kunnen anderen jaloers zijn
Blijf toch maar gelukkig.

Het goede dat je vandaag doet
Zullen mensen morgen zijn vergeten
Blijf toch maar goed doen.

Geef de wereld het beste dat je hebt
en ook al zal het nooit genoeg zijn
Geef de wereld toch maar het beste dat je hebt.

Zie je, uiteindelijk
is het tussen jou en God
Het was hoe dan ook nooit tussen jou en hun.

Moeder Teresa

Moeder Teresa werd als Agnes Goinxha Bejaxhiu op 27 augustus 1910 geboren, in Skopje Macedonië. Haar ouders waren van Albanische afkomst. Ze overleed op 87 jarige leeftijd, op 5 september 1997 in Calcutta.
Op 19 oktober 2003 werd ze Zalig verklaard.

Door de manier waarop zij geleefd heeft, en haar nederigheid, was zij gedurende haar leven een levende heilige.
Ze is als een Moeder geweest voor velen, die helemaal niets meer hadden, en een voorbeeld voor velen, door haar liefde en nederige leefwijze.
Door de stem van haar hart te volgen, heeft ze op aarde iets prachtigs neergezet.

Ze zei, dat Jezus haar gevraagd had hem te dienen, om bij de allerarmsten te gaan werken. In 1946 begon ze de armen en zieken in Calcutta, India, te helpen en in 1948 richtte ze een religieuze orde van nonnen op: The Missionaries of Charity, de zusters van Naastenliefde.
In 1979 ontving ze de Nobelprijs voor de Vrede.

De paradoxale geboden – Kent M. Keith

In 1997 werd tijdens een bijeenkomst van de Rotary Club op Hawaï de pas overleden moeder Teresa herdacht. Kent Keith was daarbij. Een mede-Rotarian las een tekst voor die afkomstig was uit een boek over moeder Teresa. De tekst had lange tijd gehangen op een muur van haar kindertehuis in Calcutta.
Terwijl Kent Keith met gebogen hoofd luisterde, herkende hij tot zijn stomme verbazing de woorden: hij had ze zelf dertig jaar eerder geschreven, als onderdeel van zijn ‘Paradoxale geboden’. In de jaren ’60 droomden studenten over de hele wereld ervan om de wereld de veranderen door middel van radicale actie. Kent Keith, student aan Harvard, dacht daar anders over. Hij propageerde dat mensen, ook al leek de wereld op zijn kop te staan, door goed te doen een geleidelijke positieve verandering konden bewerkstelligen. Zijn manifest noemde hij ‘De paradoxale geboden’.
Het manifest werd in 1968 gepubliceerd in een handboek voor studenten. In de jaren die volgden werden de tijdloze principes door velen gebruikt, geciteerd, gekopieerd en geadopteerd als een modern credo voor ‘het goede’. Onder die velen was dus ook moeder Teresa. Op aandringen van Spencer Johnson – de auteur van De One Minute Manager en Wie heeft mijn kaas gepikt – schreef Kent Keith dit inspirerende boek waarin hij de paradoxale geboden verwoordt en illustreert met aansprekende voorbeelden.
Het eerste gebod: ‘Mensen zijn ongerijmd, onredelijk en egoïstisch. Toch moet je van ze houden.’