Blindvaren

Blindvaren – Ballonvaart boven Utrecht met I Experience

Ballonvaart
Hoe voelt het om als blinde in een luchtballon omhoog te gaan?

Het is eigenlijk een luistervlucht, aldus I Experience. Die organisatie maakte gisteravond een vlucht voor twintig blinden en slechtzienden mogelijk.
Dat gebeurde in twee ballonnen boven Utrecht en omgeving. Adembenemend is zo’n vaart voor blinden. Geen uitzicht, maar wat een gevoel!
Wat heeft een blinde nou aan een ballonvaart? Typisch een vraag voor een leek, want iedere blinde of slechtziende weet het antwoord. “Het uitzicht is er niet, maar het gevoel des te meer. De geluiden die je hoort zijn op grote hoogte zo intens. Dat is voor een slechtziende extra indrukwekkend.”

Desiree Geysen van de stichting I Experience weet het uit ervaring. De geboren Zeisterse ziet zelf vrijwel niets meer, maar ook zij geniet maandagavond volop van de ballonvaart die haar stichting heeft georganiseerd voor twintig blinden en slechtzienden. Twee ballonnen worden bij stadion Galgenwaard klaargemaakt voor de vaart. I Experience is begin dit jaar begonnen met het organiseren van spannende evenementen voor gehandicapten tegen kostprijs. Ballonvaarten, anti-slipcursussen en terreinrijden voor visueel gehandicapten, privéritjes voor blinden in een Ferrari, en waterskidagen. In feite alles waar slechtzienden en gehandicapten maar zelden aan toekomen.

De voorpret voor de toekomstige ballonvaarders is intens en langdurig. Voordat de gigantische ballon van vijftig meter hoogte de lucht ingaat, willen de passagiers alles weten. Hoe zien die gasbranders eruit, hoe groot is de mand waar ze in moeten, hoe zitten de lussen aan de mand bevestigd? En dan begint op het veldje aan de Krommerijn het uitgebreide voelen. De mannen en vrouwen betasten nauwgezet de mand en het materiaal van de ballon. Motorische ventilatoren stuwen 15.000 kubieke meter lucht de ballon in. De passagiers worden bijkans gek. Ze hebben nog ruim de tijd om in de holle ballon te wandelen. “Wat een sensatie, wat een geluid en een gevoel,” roept Joop Zopfy. Als de vlammenwerpers aangaan klinken er aaahhhs en ooohhs. Ook bij het talrijk toegestroomde publiek.

Een uur later laten mand en grond elkaar los. Een euforisch gejuich klinkt op uit de mand. Twintig slechtzienden beginnen aan hun vlucht. Ze genieten…

5 reacties

  1. wauw, zat jij daar niet bij Kim?
    Dat lijkt mij nou weer dubbel zo beangstigend als je niets ziet, dan moet je wel heel erg je vertrouwen in andermans handen kunnen leggen

    Beantwoorden

  2. Nee, daar zat ik niet bij, ik heb hoogtevrees!! Geintje.
    Nou, je vertrouwen in andermans handen leggen moet jij ook als jij in diezelfde luchtballon was gestapt. Hetzelfde geldt voor het met iemand in de auto meerijden, het in een vliegtuig of trein zitten. Ach, het is misschien meer het gevoel dat je controle hebt als je kunt zien. Maar de praktijk is anders want je kunt dan toch niks als het misgaat.
    Nee, mij lijkt het niet extra beangstigend. Ik denk dat ik het nu eerder zou durven dan toen ik nog kon zien!

    Beantwoorden

  3. Ballonvaren is een van mijn grote wensen. Het is nogal duur en daarom is het er nog nooit van gekomen.
    Ik dacht net als that’s life dat het voor een blinde beangstigender zou zijn dan voor een ziende, maar na het lezen van jouw reactie begrijp ik dat dat niet het geval is.

    Beantwoorden

  4. Klopt. Sommige dingen zouden me afschrikken als ik ze kon zien. Ik heb (had) niet echt hoogtevrees maar toch. Maar als je hoogte/diepte niet kunt zien is het een stuk minder beangstigend. Hoewel ik er dan niet aan moet denken dat we neer kunnen storten… maar dat heeft niks met zien te maken. Dat zijn gewoon gedachten die het ineens wel eng kunnen maken.

    Beantwoorden

  5. Hieronder een verslagje van een deelnemer aan de ballonvaart.
    Het was een prachtige zomeravond en het gezelschap groeide naarmate het tijdstip naderde dat we er moesten zijn, daar bij stadion De Galgewaard in Utrecht. Maar de ballon was er nog niet, die was nog onderweg! Er kwam een bestelwagen aan met een aanhanger, waarop een rieten mand stond. Als je wat dichterbij kwam zag je, dat het een vrij forse mand was, maar moest je daar met 24 mensen in? Er stond verder een grote ronde zak van zeildoek, daar zou de ballon wel in zitten, maar kon een ballon van wel 50 meter hoogte in zo een betrekkelijk kleine zak? Het zou mij benieuwen!
    Het bleek allemaal te kunnen. De mand kwam van de aanhanger en de touwen van de ballon werden eraan bevestigd. Nu werd er met twee grote ventilatoren lucht in de opening van de inmiddels futloos op het gras uitgerolde ballon geblazen, waardoor er inderdaad na enkele minuten iets van een ballon te zien was. De twee grote gasbranders brachten daar snel verbetering in, binnen enkele minuten kwam de ballon in verticale stand, aan de grond gehouden door een paar flinke kabels, 12 mensen die vooraf alvast moesten instappen en een groot aantal helpende handen. Het was tijd voor de andere 12 om in te stappen, we stonden als haringen in een ton!
    Op zeker moment had de ballon voldoende draagkracht om losgelaten te worden en daar gingen we, fantastisch wat een ervaring, wat een gevoel, wat een uitzicht (ik ben slechtziend)! We dreven over het sportcomplex, richting Nieuwegein en toen in de richting van Rotterdam, steeds hoger en hoger, totdat we op 1.000 meter zaten en de koeien nog maar heel kleine stipjes vormden.
    De branders maakten telkens een bulderend geluid en dat straalde ook flink wat hitte af, maar het meeste daarvan ging natuurlijk omhoog, om de ballon op hoogte te houden en door de zwakke noordooster wind te laten meevoeren.
    Het was fantastisch, wat een belevenis, wat een stilte en wat een rust, maar van de autowegen kwam toch wel een erg naargeestig gebrom omhoog, wat maken we toch een herrie met z’n allen! De ondergaande zon gaf alles een apart tintje, zeg maar rustig een feestelijk tintje, want een feest was het!
    We hadden instructies gekregen hoe we ons tijdens de landing moesten gedragen, door de knieën en de lussen aan de binnenzijde van de mand vasthouden.En wat je moest doen als we in een sloot kwamen, enzovoort, wel spannend hoor!
    Na anderhalf uur, het was al donker aan het worden, was het zover. Onze piloot bleek het kunstje te beheersen, hij zette ons vrij onzacht maar nog net met droge voeten in een smal stukje weiland neer, net tussen twee sloten. De mand kantelde en alle mensen vielen over elkaar heen, maar ach, wie kan dat schelen, we waren immers inmiddels één grote familie geworden?
    Nu nog even de ballon zo leeg mogelijk laten worden en dan invouwen en terug in die zak, een heel klusje, maar met zoveel mensen lukte het toch lekker vlot. Ook de mand kon weer terug op de aanhanger, want de chauffeur had ons gelukkig vrij snel gevonden.
    We bleken in Vlist te zijn geland, waar we bij een boerderij ons glaasje champagne en onze oorkonde kregen, want dat hoort erbij als je een luchtdoop hebt gehad!
    Tijdens de reis naar huis en nog lang daarna, is er druk over onze belevenissen gepraat, we kunnen er nog lang van nagenieten, ik in ieder geval wel!
    Groeten,
    Henk Nobel.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.