De dans

Ik heb je mijn uitnodiging gestuurd,
het briefje op mijn handpalm bij het vuur van het leven geschreven.
Spring niet op en roep: ´Ja, dit is wat ik wil! Laten we het doen!´
Sta alleen rustig op en dans met me mee.
Toon me hoe je je diepste verlangens volgt,
in een neerwaartse spiraal naar de pijn binnen de pijn,
en ik zal je tonen hoe ik je innerlijk en uiterlijk bereik
dat ik de kus van het Mysterie voel, zachte lippen op de mijne, iedere dag.

Vertel me niet dat je de hele wereld in je hart wilt sluiten.
Toon me hoe je je afbrengt van een ander onrecht aandoen, zonder jezelf ontrouw te worden
wanneer je gekwetst bent en bang onbemind te zijn.

Vertel me een verhaal over wie je bent,
en zie wie ik ben in de verhalen die ik leef.
En samen zullen we ons herinneren dat ieder van ons altijd een keuze heeft.

Vertel me niet hoe geweldig de dingen zullen zijn… ooit.
Toon me dat je volledig vrede durft te hebben,
werkelijk tevreden met de manier waarop de dingen er nu, op dit moment, voorstaan
en het volgende moment, en straks en later…..

Ik heb genoeg oorlogsverhalen over heldendaden gehoord.
Vertel me hoe jij ineenkrimpt wanneer je tegen de muur loopt,
de plek waar je op eigen kracht niet voorbij komt.
Wat drijft jou naar de andere kant van die muur,
naar de kwetsbare schoonheid van je eigen wezen?

En als we elkaar hebben getoond hoe we de duidelijke, gezonde grenzen hebben vastgesteld en aangehouden
die ons helpen naast elkaar met elkaar te leven,
laten we dan het risico nemen ons te herinneren dat we nooit ophouden
diegenen in stilte lief te hebben van wie we eens openlijk hebben gehouden.

Breng me naar de plaatsen op aarde die jou leren hoe je moet dansen,
de plaatsen waar je het risico loopt dat de wereld je hart breekt,
en ik zal je naar de plaatsen brengen waar de aarde onder mijn voeten en de sterren boven mijn hoofd mijn hart keer op keer helen.

Toon me hoe je zaken doet,
zonder dat je de zaken laat bepalen wie je bent.
Wanneer de kinderen zijn gevoed, maar er zijn nog stemmen binnenin en buiten ons om die roepen dat onze diepste verlangens een te hoge prijs vragen,
laat ons er dan aan denken dat het nooit over geld gaat.

Toon me hoe jij jouw mensen en de wereld de verhalen en de liederen biedt,
waarvan je wilt dat je kleinkinderen ze zich herinneren,
en ik zal je tonen hoe ik worstel,
niet om de wereld te veranderen, maar hem lief te hebben.

Kom een tijdje naast me zitten in gedeelde eenzaamheid,
beiden in het besef van ons volslagen alleen-zijn en onmiskenbare verbondenheid.

Dans met me in stilte en in het geluid van zachte dagelijkse woorden,
die aan het eind van de dag geen enkele betekenis voor me hebben.
En wanneer het geluid van al die verklaringen van onze oprechtste bedoelingen is weggestorven door de wind,
dans dan met me in een oneindige pauze voor de volgende ademhaling die ons allemaal tot leven wekt,
zonder de leegte vanbuiten of vanbinnen in te vullen.

Zeg niet: ´Ja!´
Pak alleen mijn hand en dans met me mee.

Oriah Mountain Dreamer