Het einde

Het einde…?

’n Beetje
Sterven doe je niet ineens,
maar af en toe ’n beetje
en alle beetjes die je stierf,
’t is vreemd, maar die vergeet je,
het is je dikwijls zelfs ontgaan,
je zegt ik ben wat moe,
maar op ’n keer dan ben je aan
je laatste eindje toe.

(Toon Hermans)
Toon met Als de liefde niet bestond

Oma’s einde

Oma

Vanmorgen om 5:30 is mijn oma gestorven. Een overlijden is een verdrietige gebeurtenis maar in haar geval mogen we eigenlijk alleen maar opgelucht zijn. Ze is 92 geworden. Al lang had ze nog maar weinig plezier in het leven tot er een moment kwam dat ze zich daar niet meer bewust van leek te zijn. Zowel lichamelijk als geestelijk takelde ze erg af en het enige vooruitzicht was nog sterven. Het is triest als je zo je laatste jaren moet slijten. In dat opzicht is het einde misschien een verlossing.

Gepubliceerd Door
Gecategoriseerd als Kim

11 reacties

  2. Dat is snel gegaan ineens, maar dat gebeurt vaak indien er genoeg morfine gegeven wordt.
    Ik ben het met je eens dat als je oma zelf allang niet meer wilde leven, het ook niet gerekt moet worden. Ze was moe en allang klaar met het leven als ik het zo lees. Lichamelijke én geestelijke aftakeling tegelijk over een langere periode is voor de hele familie zwaar.
    Wat een mooi gedicht, en zo waar!
    Zolang je aan iemand denkt die overleden is, blijft ze toch dagelijks in je eigen leven.
    Sterkte meis.

    Beantwoorden

  3. Gecondoleerd, ook aan de rest van de familie.

    Tja, hoe lang duurt het nog voordat wij zelf te maken krijgen met het einde … .
    Verleden week zei papa tegen me dat hij de kerst niet ging halen. Maar gelukkig lijkt het nu wat beter te gaan. Al ligt ie wel hele dagen op bed.

    Beantwoorden

  4. Hoi Kim,

    Ik moest dit bericht even laten bezinken. Het is zo dubbel, aan de ene kant wil je dat je oma niet langer lijdt, en gun je haar de rust die ze zo graag wilde. Aan de andere kant is het afscheid nemen zo moeilijk en had je haar graag nog langer bij je willen houden maar dan zonder dat ze pijn heeft en gevangen is in haar lichaam.

    Ik wens je veel sterkte en liefs Jackie

    Beantwoorden

  5. Dank voor jullie reacties.
    Its Miepfiep, klopt helemaal, het is erg dubbel. Het zou egoïstisch zijn te wensen dat ze langer bleef leven. Ze was nauwelijks nog aanspreekbaar, was vervreemd van de wereld en zichzelf. Lichamelijk gezien was ze ook helemaal op. Tel daarbij op dat ze zelf eigenlijk al jaren niet meer wilde leven..
    Ondanks het verdriet mag je dan alleen maar opgelucht zijn dat het voor haar afgelopen is.

    Beantwoorden

  6. Gecondoleerd!

    Mijn ouders hebben het niet zolang vol weten te houden, maar ook bij hen was het medisch ‘rekken’ niet leuk. Hun laatste jaren waren ook geen pretje. Mijn moeder (70) was steeds weken ziek van de chomokuren en het gesleep naar het ziekenhuis, m’n vader (76) is na een halfjaar verzorgingshuis overleden.

    Dit soort ‘verworvenheden’ hoort bij onze ‘welvaart’. Met erg veel geld weten we mensen een jaartje langer te laten leven. Of de ‘slachtoffers’ daardoor zoveel gelukkiger zijn is maar de vraag.

    Als mensen te vroeg overlijden vinden we dat ook nix, maar we mogen ons ook wel eens zorgen maken om mensen die te laat overlijden.

    Mijn tante is ook 92 geworden. Lichamelijk ook geheel versleten. Dat zei ze zelf ook en het gaf haar veel pijn. Geestelijk was ze heel goed bij. Volgens mij is dat ook niet alles.

    Beantwoorden

  7. Xiwel, klopt hoor, als je lichaam zo versleten is maar je geest is nog helder is dat net zo goed niks. Daarom zei ik al eens eerder hier op dit blog dat mensen wel zeggen oud te willen worden, maar het niet willen zíjn, of toch zeker niet met gebreken. Het is lang niet altijd wenselijk levens te rekken en bijv. ouderen in verzorgings- of verpleegtehuizen zijn afhankelijk van het beleid aldaar. Dat geldt dan voor o.a. het geven van eten en drinken terwijl de bewoner zelf aangeeft niks te willen. In hoeverre moet je mensen dwingen of de natuur zijn gang laten gaan?

    Beantwoorden

  9. Hee, een nieuwe lay-out.
    Mooi hoor.
    Moest alleen even wennen aan het feit dat ik nu bovenaan het berichtje moet klikken om een reactie te geven ….. .
    Groetjes en een fijne Kerst

    Beantwoorden

  10. Mijn innige deelneming, Kim.
    Dit gedichtje zegt waarschijnlijk veel (heel mooi)…
    Waarschijnlijk heeft nu nu haar (welverdiende) rust gevonden…ook al is afscheid nemen één van de moeilijkste dingen in een mensenleven.
    Veel moed
    Lieve groet,
    Vins~

    Beantwoorden

  11. Hoi Kim, Bij toeval kom ik o p je blog en zie ik dit bericht. Mijn innige deelneming. wij hebben op oudjaarsdag mijn opa moeten begraven hij is 88 jaar geworden. Het gedicht is gebruikt toen mijn andere oma ruim 5 jaar geleden overleed. ik blijf het mooi vinden.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.