Citaat Krishnamurti

Krishnamurti

Je hoeft niets te doen om jezelf te zijn.
Iets anders dan jezelf te zijn; dat kost juist een hoop moeite.

De verwezenlijking van de bestemming van de mens is de totaliteit te zijn, hetgeen het besef van het geheel is. Het is geen kwestie van zich te verliezen in het absolute, maar van het geheel te worden door groei, door voortdurend conflict, door aanpassing.

(Ervaring en Gedrag, Altamira, 1991)

Zolang u uzelf niet begrijpt, zolang u uw eigen diepte niet peilt, kunt u overheerst worden en gegrepen worden in het rad van voortdurende strijd.

(Ervaring en Gedrag, Altamira, 1991)

“Als een wit zeil op de blauwe zee ben ik,
eenzaam voor hem die mij ziet,
van de kust der begrenzing.”

Als je begint te begrijpen wat je bent,
zonder te proberen het te veranderen,
dan ondergaat wat je bent een transformatie.

(The little book on Living, J. Krishnamurti)

Als je de angst wil begrijpen en daar vrij van wilt zijn, zul je ook het genot moeten doorzien. Ze zijn dooreengeweven.

Het begrijpen van je eigen denken is het einde van al je smart.

Our minds are conditioned – that is an obvious fact – conditioned by a particular culture or society, influenced by various impressions, by the strains and stresses of relationships, by economic, climatic, educational factors, by religious conformity and so on. Our minds are trained to accept fear and to escape, if we can, from that fear, never being able to resolve, totally and completely, the whole nature and structure of fear. So our first question is: can the mind, so heavily burdened, resolve completely, not only its conditioning, but also its fears? Because it is fear that makes us accept conditioning.

I wonder why we divide life into fragments, the business life, social life, family life, religious life, the life of sport and so on? Why is there this division, not only in ourselves but also socially – we they, you and me, love and hate, dying and living? I think we ought to go into this question rather deeply to find out if there is a way of life in which there is no division at all between living and dying, between the conscious and the unconscious, the business and social life, the family life and the individual life.

These divisions between nationalities, religions, classes, all this separation in oneself in which there is so much contradiction – why do we live that way? It breeds such turmoil, conflict, war; it brings about real insecurity, outwardly as well as inwardly. There is so much division, as God and the devil, the good and the bad, ‘what should be’ and ‘what is.’

Man has always sought immortality; he paints a picture, puts his name on it, that is a form of immortality; leaving a name behind, man always wants to leave something of himself behind. What has he got to give – apart from technical knowledge – what has he of himself to give? What is he? You and I, what are we, psychologically? You may have a bigger bank account, be cleverer than I am, or this and that; but psychologically, what are we? – a lot of words, memories, experiences, and these we want to hand over to a son, put in a book, or paint in a picture, ‘me’. The ‘me’ becomes extremely important, the ‘me’ opposed to the community, the ‘me’, wanting to identify itself, wanting to fulfill itself, wanting to become something great – you know, all the rest of it. When you observe that ‘me’, you see that it is a bundle of memories, empty words: that is what we cling to; that is the very essence of the separation between you and me, they and we.

7 reacties

  1. Jezelf kunnen zijn is erg belangrijk. Anders zou ik mezelf niet lekker kunnen voelen. Of je moet er je beroep van maken en actrice worden! :Knipoog:

  2. Iets anders dan jezelf zijn kost juist moeite, zeker weten.
    Bijvoorbeeld je anders voordoen dan je bent om maar aardig gevonden te worden, in de smaak te vallen. Dan ga je forceren, wordt je gedrag krampachtig, onnatuurlijk. En het leidt nergens toe want als je pas aardig wordt gevonden als je niet jezelf bent heb je daar niks aan. Want dat gaat dan niet om jou maar om je “Nep-jou”.

  3. Ja, ok, acteur worden, er je beroep van maken. Maar dat doe je alleen in je vrije tijd als je moet werken 🙂
    En wat dan als je afgewerkt bent, gaat dan dat masker weer af of kun je niet meer over die muur heen?

  4. Ha Kimmie,
    Misschien kost het wel moeite om niet jezelf te zijn. Maar ja, wie ben je eigenlijk, wie is dat ‘zelf’? Weet je wel wat bij je hoort, wat echt van jou is en wat niet? Soms zijn mensen zoekende, proberen allerlei gedrag uit om daarin uiteindelijk te bepalen en ervaren wat bij hen hoort. Wie weet, zie ik het verkeerd hoor. Als je je aanpast aan anderen, ben je dan niet jezelf omdat je iets doet of laat wat eigenlijk niet helemaal bij je past? Denk van niet.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.