Streng verboden te aaien

8 uur op een cursus voor een geleidehond in Amsterdam.
Niet aaien! Daar kan een geleidehond niet tegen. Voordringen in het postkantoor leer je hem niet af.
8.00 uur: Zie ze daar eens zitten in het bestelbusje: de teefjes Juba en Brenny en de reu Lion. Daar zijn de drie vrienden voor een lange dag training tot geleidehond aan de hand van instructrice Brigitte van Gestel (31). Juba, lief droef ogend, mag het eerst het hok uit, Amsterdam-Oud Zuid in. De instructrice, verbonden aan KNGF Geleidehonden, loopt achter de hond, die zowel aan de riem als in de beugel loopt. Het is een klein wonder.
Brigitte zegt links, en Juba loopt links, ze zegt rechts en hij loopt rechts. Bovendien zoekt het dier zelf zijn weg als het lastig wordt. En dat is hier vandaag eigenlijk overal. Het is of de vuilnisdienst nog steeds in staking is, de grootsteedse gribus ligt hoog opgetast tussen verweesde fietsen. Maar het opmerkelijkst: bij elke stoep stopt de hond automatisch.
9.30 uur: Een oude hond kun je geen kunstjes meer leren, jonge dieren des te meer. Ze beginnen hun training als ze een maand of veertien zijn. Daarvoor zijn ze al een jaar bij een pleeggezin geweest om de eerste vaardigheden van gehoorzaamheid te leren. De training duurt zes tot acht maanden en kost zo’n 35.000,- euro. Brigitte: “Daarna wordt het dier toegewezen. Uiteraard krijgen de nieuwe baasjes ook een training. De kunst zit hem in het leren belonen. Je kunt een dier leren naar een brievenbus te gaan door steeds een brokje te geven als ze het goed doen.”
10.15 uur: Na de koffie is het tijd voor wisseling van de wacht. De honden kunnen niet veel langer dan een uur, anderhalf uur achter elkaar doorlopen. “Kwestie van concentratie, daarna houdt het een beetje op. Het is toch steeds doorlopen, opletten, heel vermoeiend.” Daarom trainen ze ’s ochtends en ’s middags een uurtje. Bijkomend voordeel is dat het tempo van nieuweling Brenny, een donkere labrador, wat lager ligt dan de forse marspas die Juba erin had zitten. Getraind wordt overal en altijd, vooral op plaatsen waar visueel gehandicapten vaak komen: het station, het zebrapad, of de balie. “Wat we ze niet af kunnen leren is voordringen bij het postkantoor. Het liefst trainen we hier. Dat doen we omdat deze buurt zo chaotisch is, dan kan het dier leren zelf initiatief te nemen.”
11.30 uur: Met de hond Lion, een reu van negentien maanden die precies weet wat hij wil, komt de blindenstok er bij. Zelfs chauffeurs van bestelbusjes stoppen nu en zwaaien vriendelijk. “Ze denken dat ik blind ben, dat vinden ze natuurlijk zielig voor zo’n jonge meid.” Er volgt een enorme uitweiding over aaien. De dieren zijn enorm aaibaar, maar doe het vooral niet. Een aai is voor een geleidehond een teken van beloning, en die mag alleen de baas uitdelen, anders raakt het dier in de war.
14.00 uur: Soms is een hond te goed van geheugen. Juba wandelt nog eens het vertrouwde blokje door Oud-Zuid. Hij weet zo onderhand alles feilloos te vinden. Handig, dat hij precies weet waar het buurthuis is voor toiletgebruik. Vervelend als Juba ongevraagd tegen de deur van ’s werelds bekendste hamburgerketen opdartelt, een bekend adres. “Ontkennen heeft geen zin.”, lacht Brigitte.
15.45 uur: Na de training dartelen ze naar hun etensbak in de Amsterdamse kennel, dan mogen ze hun behoefte doen en spelen. Moe lijken ze niet. “Dat is meteen een antwoord als mensen het zielig vinden dat de honden zo hard moeten werken. Onzin! Dieren die heel de dag in hun mand liggen, die hebben pas een hondenleven.”

(Bron: AD)