Nachtgedachten

Nachtgedachten?

De zon was zo fel
Dat ik niets kon zien dan zwart
En wit.
Dat ik mijzelf
Slechts aan mijn schaduw mat.
De zon stond zo hoog
Dat ik bijna geen schaduw had.
En daarom ben ik overdag zo klein en mooi
Ik, die pas bij het later worden groei.

W.F. Hermans (1921-1995)

Nachtgedachten

We dachten, en dat was niet onbeholpen
dat er enige authenticiteit in ons denken
was geslopen, omdat we het nieuws
niet meer volgden, was er weer vrijheid
voor raven en vossen, die ons
van dwaalangst wisten te verlossen
ondanks onze menselijkheid

er kwamen momenten zonder mystiek
of betovering die zo daadwerkelijk
helder waren, dat er meer echtheid
van uitging, dan de vele religieuze dwalingen
die dichters uit hun oorspronkelijkheid
hadden gehaald, misschien uit ijdelheid
zonder unieke persoonlijkheid
misschien onwetendheid
zonder lichtvoetigheid
omdat dansen soms ondenkbaar was

we dachten, en dat was niet goed te horen
dat de authenticiteit van ons denken
ons voor de dwaalangst kon behoeden
maar het kompas van onze harten
had zich slechts duister toebedeeld
waar licht ons meer dan welkom was

nachtgedachten deden ons dwalen
langs vergeten lichtgedichten
in een door ‘t verliefde opperwezen
aan de kust aangewezen gedichtendorp
we brachten het kruis terug naar ’t duister
als deugdelijke zonderlingen, vrolijk
voltooid in lust, eerbied en verdriet.

Schrijver: mobar