Doen is de beste manier van denken

Doen is de beste manier van denken

Je bent op je creatiefst wanneer je 5 jaar bent.
Je stelt de hele dag vragen en je lacht om alles.

Maar op school moet je stil zijn en mag je vragen stellen.
Als je je vinger opsteekt en je beurt netjes afwacht.

Je leert je dan al te conformeren.
Je aan een norm te houden.
‘Normaal’ gedrag te vertonen.
Je wordt steeds minder jezelf en je vormt je naar het gemiddelde.

En tegen de tijd dat je 8 bent is je creativiteit gehalveerd.
Je spiegelt je aan je omgeving. En als beloning pas je prima.
In een vakje.

En bij dat vakje past een functie en met een beetje geluk vind je later een baan.
Maar met die baan komt ook een manager, een proces en een organisatiedoelstelling.

En in ruil voor je maandelijkse doping, ook wel salaris genoemd, doe je een structureel offer.

Een offer in je autonomie.
Een offer in je bewegingsvrijheid.
Eigenlijk een offer in je persoonlijke ontwikkeling.

Werken gaat dus klaarblijkelijk niet over jou als individu,
maar over jou als onderdeel van het collectief.
Ja, de neuzen moeten wel dezelfde kant op staan.

Rond je 44e bereik je een staat van ‘terminale serieusheid’
Je hebt je creativiteit en unieke eigenschappen voorgoed ingeruild
voor conformiteit en structuur.

Een structuur die voorspelbaarheid belooft.
Een structuur die rust en regelmaat biedt.
Een structuur die fouten voorkomt en variatie minimaliseert.
Een walhalla voor turfsmurfen, vinkvee en vooral voor slaapkoppen.
Want structuur versuft en wordt onopgemerkt voor werkelijkheid aangezien.

Creativiteit gedijt echter bij onvoorspelbaarheid, chaos en diversiteit.
Daar geldt: waar 2 neuzen dezelfde kant op staan is er eentje te veel.

We moeten ‘organisatie’ dus vervangen door ‘zelf organiseren’.
Niet alleen plannen en vergaderen, maar vooral doen en ondervinden.

Zelf actie ondernemen.
Eigen keuzes maken.
Anders leren leren.
Andere leren werken.
Uit je comfortzone stappen.
Fouten durven maken.
En dus experimenteel vaststellen wat wel, maar ook wat niet werkt.

Confucius zei ooit: Geef mij werk dat bij mij past en ik hoef nooit meer te werken.
Nu is het: Doe het werk dat bij je past en je hoeft nooit meer te werken.
Bron
Doen is immers nog altijd de beste manier van denken.
Dus improviseer. Doorbreek je gewoontes en vaste overtuigingen.

Het ergste is namelijk niet dat je iets niet weet,
maar dat je denkt het zeker te weten.

Onderzoek. Vraag. Struikel. Faal.
En doorbreek vooral je routine,
want één ding is wel zeker.

Als ik méér fouten maak dan jij,
Dan win ik.