Blindheiddsimulaties ineffectief
Om zienden in te laten leven in blindheid, worden vaak blindheidsimulaties gehouden. Zij dragen dan bijvoorbeeld een blinddoek tijdens hun dagelijkse activiteiten. Volgens een studie aan de Colorado Boulder-universiteit leidt dit echter tot een negatief beeld over visueel gehandicapte personen. 
“Als mensen nadenken over wat het zou zijn om blind te zijn, lijkt het vanuit hun eigen korte en relatief oppervlakkige ervaring echt verschrikkelijk en ze stellen zich voor dat ze niet meer in staat zouden zijn om goed te functioneren”. Deze quote komt van Arielle Silverman die zelf blind is. Ze heeft hierover een paper geschreven in het kader van haar proefschrift aan het departement Psychologie en Neurowetenschappen aan de Colorado Boulder-universiteit. Zij is nu een postdoctoraal onderzoeker aan de Universiteit van Washington in Seattle.
Studie
In een deel van de studie werden mensen geblinddoekt. Zij geloofden dat blinden minder in staat zijn om te werken en zelfstandig te wonen, in tegenstelling tot deelnemers waarbij geen of andere stoornissen gesimuleerd werden zoals amputatie.
In een ander deel van de studie meldden de geblinddoekte deelnemers in tegenstelling tot de niet-geblinddoekte deelnemers, dat ze minder goed om zouden kunnen gaan met deze beperking en zich langzamer zouden kunnen aanpassen aan hun nieuwe wereld als ze persoonlijk blind zouden worden.
Dit toont het egocentrische karakter aan waarmee mensen nadenken over problemen van anderen. Deze bevindingen werden online gepubliceerd in Social Psychological en Personality Science.
De resultaten tonen ook aan dat blindheidsimulaties – meestal bedoeld om medeleven en begrip op te wekken – soms eerder kunnen schaden in plaats van helpen.
Interesse in simulaties
Silverman raakte geïnteresseerd in het bestuderen van de effecten van blindheidsimulaties omdat vreemden haar bijvoorbeeld op straat enthousiast willen helpen.
“Ik vroeg me af waarom mensen die nog nooit een blinde persoon hadden ontmoet, intuïtief een goede houding hebben ten opzichte van blinde mensen terwijl mensen die me vertellen dat ze eerder contact hebben gehad met een blinde persoon meer neerbuigend kijken”.
Blindheidsimulaties gebeuren vaak bij docenten en werknemers in allerlei sectoren zodat ze zich voor kunnen bereiden op de komst van een persoon met een visuele handicap.
Variaties op blindheidsimulaties
Er zijn ook variaties op blindheidsimulaties aldus Silverman. Zo zijn er vertrouwenswandelingen – vaak gebruikt als teambuildingsoefening. Ook dineren in het donker of op café gaan waarbij gasten geblinddoekt zijn, zijn enkele variaties. Deze zijn allemaal goed bedoeld maar leiden tot een negatief imago.
Meer dan 100 bachelorstudenten van de Colorado Boulder-universiteit namen deel aan de studie. Sommigen onder hen werden geblinddoekt. Ze moesten taken uitvoeren zoals door een kamer of in een hal lopen; uitzoeken dat een waterspuit dicht was, deze aanzetten en dan een glas zo vol mogelijk vullen zonder dat het water overloopt; en munten in groepen sorteren.
Daarna moesten alle deelnemers van wie sommigen niet geblinddoekt waren of andere stoornissen hadden, vragenlijsten invullen over hoe ze blinde mensen zien als ze zelf blind zouden worden.
Coauteurs van de paper zijn Jason Gwinn, ook een CU-Boulder doctoraal student in de psychologie tijdens het onderzoek, en Leaf Van Boven, hoogleraar psychologie aan de CU-Boulder.
Een blindheidsimulatie die de houding van mensen kan verbeteren moet verder gaan dan de typische sensibiliseringsacties, aldus Silverman. Misschien kan het sluiten van vriendschap met mensen met een handicap en mensen uit andere ondervertegenwoordigde groepen via teambuildingsoefeningen een goede strategie zijn.
Sociale omgeving
Een andere belangrijke factor voor het beoordelen van de effectiviteit van blindheidsimulaties is dat de gebouwde wereld en sociale omgeving niet ontworpen zijn voor mensen met een handicap.
“Een groot deel van de handicap die ik ervaar heeft niets te maken met het niet kunnen zien”, aldus Silverman. “Het heeft eerder te maken met het feit dat ik bijvoorbeeld geen informatie kan vinden op een slecht ontworpen website.”
“Als je door de simulaties kan laten zien dat de oorzaak ligt aan de sociale omgeving en de gebouwde wereld, kan de eerder negatieve houding verbeteren en mensen helpen begrijpen dat mensen met een handicap even competent zijn.”
Bron: Het bovenstaande artikel is gebaseerd op informatie van de Universiteit van Colorado in Boulder.
Journal Reference:
1.Arielle M. Silverman et al. Stumbling in Their Shoes Disability Simulations Reduce Judged Capabilities of Disabled People. Social Psychological and Personality Science, January 2015 DOI: 10.1177/1948550614559650
University of Colorado at Boulder. “Taking sightlessness for a spin can harm people’s attitudes toward blindness.” ScienceDaily. ScienceDaily, 14 January 2015.
Bron
Nb. Mijn visie is dat dineren in het donker of een bezoek aan het Muzieum leuk en interessant kunnen zijn, mogelijk ook leerzaam maar niet meer dan dat. Als je niet gewend bent op je andere zintuigen te vertrouwen zul je dat niet in een uurtje leren. Je bent zo onthand dat je dat ene uur niet kunt vergelijken met mensen die al jaren of zelfs hun hele leven in complete duisternis leven. Zij zijn daar zo aan gewend en weten ermee om te gaan dat zij praktisch gezien nauwelijks problemen ervaren. Daarmee bedoel ik dat zij zich prima weten te redden in het dagelijks leven, al dan niet met behulp van aanpassingen en hulpmiddelen. Als je plotseling niets ziet heb je nog geen vaardigheden ontwikkeld en ‘zie’ je dus hoofdzakelijk problemen en beperkingen. Dit versterkt het negatieve beeld dat mensen bewust of onbewust toch al hebben, zij zien uitsluitend onmogelijkheden en struikelblokken!