Beste Kim,
Met de scriptie Non-verbaal gedrag en maatschappelijk werk sluit je de opleiding af. Terecht stel je vast dat we in de opleiding weinig aandacht besteden aan non-verbaal gedrag. Voor jou is het een uitermate belangrijk gegeven, omdat je als visueel gehandicapte veel waarneemt en het toch niet ziet. Je vertelde, dat het boeiend was om de literatuur te bestuderen enwij mogen vaststellen, dat je die informatie goed in je werkstuk hebt verwerkt. Je hebt duidelijk weten te maken, dat je als een volwaardig maatschappelijk werker psycho-sociale hulp kunt verlenen.
Tijdens je tweede stage-jaar heb je dat al laten zien. En dat kon, omdat je in het jaar daarvoor in de stage er niet aan ontkwam om de confrontatie met jezelf aan te gaan. Het moest en je deed het ook. Ik noem het hier, omdat maar weinigen beseffen wat het is om als gevolg van een auto-ongeluk op je achttiende blind te worden. Je krijgt heel veel te verwerken. Soms lijkt het of het niet ophoudt. Je moet je leven opnieuw oppakken, Niets is meer, zoals het was toen je nog kon zien. Het gaat in fasen.
Toen je aan de opleiding begon, was dat het begin van herstel van zelfvertrouwen: je wilde laten zien, dat je met je leven verder wilde. Het waren vermoeiende jaren, waarin je jezelf aan het bewijzen was en daarin letterlijk en figuurlijk verdwaalde. En niemand, die dat zag.
Na de doorbraak in de stage kwam er rust, omdat je accepteerde dat je zelf moet laten horen, dat je hulp nodig hebt. Toen was je ineens niet meer alleen.
Ik heb de ontwikkeling meebeleefd en meegemaakt: het persoonlijk proces en het beroepsontwikkelingsproces, die voortdurend met elkaar interfereerden.
Ik ben blij, dat ik je vandaag het getuigschrift mag overhandigen. Ik vind, dat je een bijzondere prestatie hebt geleverd. Ik hoop ook, dat je - naast al je plannen in de privé-sfeer - binnenkort als maatschappelijk werker aan de gang kunt.
Heel hartelijk gefeliciteerd.
Harry Groenland
Home